|
درباره ما
 سلام !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بخند بخند زود زود ها ماشالله اون عقبیه اون مو مشکیه که زیر شلواری راه راه داره اره تو تو هم بخند ها باریکالله الان شد .......................................... ✿✿✿✿تو وبلاگ من نظر منظ مهم نیس کپی مپی نوش جونت فقط✿✿ بخند✿✿ نویسندگان
لینک های ویژه
پیوندهای روزانه
دیگر امکانات
p://s5.picofile.com/file/8139352392/New_Text_Document_2_.txt.html
|
الاغ ناگهان ساکت شد ، نشست و دیگر نه تکان خورد نه حرف زد. جنگل و انسان ها و خدا ناراحت شدند.خدا نسیم فرستاد تا پیغام بری باشد برای الاغ . نسیم پیش رفت و بین گوش های بلند و درازش پیچید،دست بر مو های خاکستریش کشید و نوازش کرد بر گوش هایش حرف های خدا را زمزمه کرد . اما گوش الاغ بدهکار نبود هیچ حرکتی نکرد ،نسیم ناراحت شد و پیش خدا برگشت از شرم هیچ سخن نگفت فقط به گوشه ای رفت و مشغول تعلیم دادن به قاصدک های جوان شد . خدا به ابر نگاهی کرد ،ابر خود فهمید و خویش را بر زمین انداخت تا در برابر امر خدا سجده کند(که ما به ان مه می گوییم) در همین حالت بود که خود را به الاغ رسانید و الاغ را که بر بالای تپه نشسته بود و در ظاهر به پستی و بلندی و زیبایی های جهان نگاه می کرد در آغوش کشید خوب می دانست ذهن الاغ جای دیگریست و به چیز دیگری فکر می کند اما نمی دانست آن چیز چیست؟! . الاغ را در آغوش کشید و حرف های خدا را به شکل قطره ای در آورد و به الاغ هدیه داد و چه دلنشین بود هدیه ای که حرف خدا بود! اما الاغ متوجه دلنشینی آن نبود پس ابر قطرات بیشتری پیش کش الاغ کرد اما اثری روی الاغ نمی گذاشت پس ابر خسته و نا امید پیش خدا باز گشت او هم مانند نسیم شرمگین بود پس هیچ نگف و شروع کرد به ساختن قطرات بیشتر تا شاید با آن بتواند شخص دیگری را بیدار کند . این بار خود خدا پیش رفت . نجوا کنان بر قلب ابن مخلوقش جای گرفت و به الهام گفت :عزیزم تو را چه شده ؟چرا چنین غمگینی؟ چرا به نجوا های نسیم من اعتنا نکردی؟.چرا تحفه هایم را که به ابر داده بودم ، را پس فرستادی؟الاغ گفت: یادت می آید روزی که این مخلوق پر ادعایت را آفریدی و نام انسان را بر او نهادی به من گفتی : ( مواظب و مطیعش باش ، بار هایش را بردار و به او سواری بده زیرا او اشرف مخلوقات است و جانشینم بر روی زمین .) گفتی او قرار است راز جهان را ناشناخته ات را بگشاید خدایا، من در انجام وظیفه ام کوتاهی نکرده ام و همیشه در خدمت انسان بودم.گندم هایش را به خانه بردم تا دانه ها ی زرینش برای او باشد و ساقه های چرکینش برای من.میوه هایش را بردم تا مغز شیرینش برای او باشد و پوست زمختش برای من،گنجینه هایش را بردم تا سودش برای او باشد ودردش برای من،به او سواری دادم تا آقایی برای او باشد و حمالی برای من.کاخ های عالی برای او و کوخ های خالی جای من. فرمانش را بردم تا شلاق زدن و سیخنک زدن برای او باشد و نیشتر خوردن برای من هر انچه فرمودی انجام دادم اما او به جای سپاس مرا ناسزا داد و مرا سمبل نادانی و سفاهت خطاب کرد. خدایا، دلم گرفته است از این همه ظلم دیگر تحمل توهین هایش را ندارم . خدا گفت:دلگیر مباش! من که انسان را افریدم و همه جهان را به تسخیرش در آوردم می بینم که گاه ناسپاس و کافر می گردد و از من هم سپاس گزاری نمی کند چه رسد به شما ! عزیزم او گاهی مغرور می شود و خیال می کند جانشین من بودن یعنی تملک بر جهان داشتن و شلاق حکومت بر دیگران تاباندن.نگران مباش روزی به جزای ناسپاسی ها و و نا عدالتی هایش می رسد. اما بدان با این حال هنوز هم انسان هایی هستند که معنی خلیفة اللهی را خوب فهمیده باشند و کلمه های انسان و ایمان را به معنای واقعی رسانده باشند و دنیا برایشان پشیزی نیرزدمگر اینکه بخواهند برای شناخت جهان هستی قدمی بردارند . اینانند که مومنان واقعی اندو جانشینان من بر زمین . پس برگرد و خدمت کن به انسان هایی که ارزشش را دارند همه ی مخلوقات در برابرشان سجده کنند! برگرد حتی اگر آن مومن یک نفر باشد.
نظرات شما عزیزان:
خیلی قشنگه
خیلی مچکرم مهیه جون خیییییییییییلی خوش حالم نظرت درباره داستانم اینه نویسنده گوجه سبز در پنج شنبه 21 آذر 1392 |
|
آرشیو مطالب
پیوندهای وبگاه
طراح قالب
 |
||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
